Chamaljee chameljaa
Blijf op de hoogte en volg Alie
03 Juni 2015 | Indonesië, Denpasar
Ik heb toch niet zoveel discipline dan dat ik dacht! Veel te laat met Bloggen.
De bovenstaande woorden, staan voor het gejengel wat minimaal 3 keer door de luidsprekers die verspreid zijn door heel de stad Yogyakarta wat een hele reeks arabische woorden uitbrengt wat staat voor een oproep tot gebed voor alle Moslims. Nou, dat was een soort van inleiding.
Dinsdag 5 mei was het vakantie voor mij. Ik moest echter nog wachten tot 7 mei want dan ging ik pas samen met Natachsa en 10 anderen van mijn klas plus een leraar, op een fieldtrip naar Surabaya. Surabaya ligt in Java, dus we moesten weer vliegen. Donderdag vertrokken we heel vroeg want we hadden de vlucht van 7 uur. Helaas had deze vlucht vertraging en vertrokken we pas 1,5 uur later. Eenmaal op het vliegveld in Surabaya zagen we al dat het hier heel erg anders was, door alleen al de hoeveelheid hoofddoeken plus dat ons groepje echt de enige blanken waren van heel dat vliegveld. Dat was best wel raar, als je dit vergelijkt met het toeristische Bali.
We vertrokken in ons tourbusje, wat trouwens een vreselijk ding was omdat we met elk hobbeltje gelanceerd werden in de bus, en de wegen in Java nou niet echt bepaald vlak zijn overal. Was niet leuk. In ieder geval, onze eerste stop was de sigarettenfabriek waarvan fotos te zien zijn op mijn facebook. Ontzettend veel vrouwen allemaal in geel uniform draaien daar 6 dagen in de week 8 uren per dag minimaal sigaretten.. was erg indrukwekkend omdat het zien en ik zou me zon ban echt niet voor kunnen stellen. Daarna gingen we naar de begraafplaats van de gevallen nederlanders tijdens de oorlog in indonesie waarin nederland eigenlijk aan de verkeerde kant stond. Na 1945, dus toen wij al vrij waren, heeft nederland in Indonesie nog 5 jaar strijd gevoerd en hen onderdrukt omdat ze Indonesie niet wouden opgeven. Natuurlijk blijf het erg bij het zien van al die kruisjes die staan voor de gevallen soldaten. Vooral de kruisjes met onbekend, die er helaas heel erg veel waren, vond ik wel indrukwekkend. Olus de kleine kruisjes die stonden voor kinderen, die altijd onschuldig zijn. Als verzet van de Indonesiers moorden ze elke familie uit die in relatie was met Nederland, waaronder dus ook onschuldige mensen. Echt vreselijk.
Verder bezochten we nog een schoenenfabriek waar alle merken schoenen va prada tot sascha werden gemaakt.
We hadden ons diner in het oude ford gebouw van de Nederlanders in de tijd van de oorlog. Dit was nu omgebouwd tot hotel en restaurant, maar alles was nog zoveel mogelijk in de oude stijl gelaten.
De volgend dag bezochten we de modderpoel, van wel 100 hectare modder die ontstond door het verkeerd graven waar ze een modderstroom mee aanwakkerden. Een hele stad ligt begraven onder deze vloed.
Na deze indrukwekkend bezienswaardigheid waar weer heel erg veel vervelende opdringerige modderverkopers rond liepen, gingen we naar de Bromo. Met behulp van jeeps werden we naar boven gereden om een prachtig uitzicht waar te kunnen nemen.
Na deze 2 dagen fieldtrip aren Natas en ik op ons zelf aangewezen en reisden we de zaterdag naar Yog Yakarta. Dit wouden we graag per trein doen en op onze relaxte instelling gingen we gewoon vroeg in de ochtend naar het treinstation van Surabaya. we kwamen daar zonder grappen 2 minuten voor half 8 aan en vroegen of er een trein ging naar yog yakarta. Het vrouwtje achter de bali vroeg, om half 8? Waarop ons antwoord was uuuuh... kan? Voor we het wisten ging alles in sneltrein(haha) snelheid en stond er een mannetje in uniform wat zenuwachtig naast ons.. zodra we onze paspoorten terug kregen begon het mannetje te rennen en schreeuwde naar ons: come miss, come on miss! Dus tja wij rennen, niet wetend wat er nu gebeurde. maar het bleek dus dat ze de trein voor ons stil hadden gezet, Nou NS, leer hier iets van aub, dit zal niet in NL gebeuren.
Na 5 uurtjes reizen kwamen we in Yog jakarta aan en het was hier al weer heel anders dan Surabaya. We hebben de dagen tot en met woensdag gevuld met bezoekjes aan de beroemde tempels van Java de Borobudur en Prambanan waar we werkelijk wederom werden beschouwd als super stars ofzo, alleen maar groepen met kinderen, vooral moslimse kinderen aan de hoofddoeken te zien, die allemaaaal op de foto wouden. Natas is vrij duidelijk en zei mooi NEE, en op gegeven moment moet dat gewoon ook. Dat zei onze gids ook, anders geniet je echt niet van de mooie dingen die de cultuur daar te bieden heeft.Verder was het wel fijn dat natascha een vriendin had wonen in YogJakarta die daar zat voor haar stage.Zij kon ons veel vertellen over de cultuur en gewoontes, bezienswaardigheden en tripjes. Door haar zijn we ook op het idee gekomen om een fietstocht te doen door de stad, maar vooral eigenlijk de buitenwereld van alle drukte. Hier vonden we prachtige rijstvelden en andere soorten akkerbouw en hebben we een tofu fabriekje bezocht waarin het zo heet was dat het niet voor te stellen was dat mensen daar echt 10 uur per dag werkten. Elke dag.
Daarna hadden we een kookworkshop ergens in de middle of nowhere met echt het liefste vrouwtje die ik ookit ontmoet heb. Echt heel erg skottig allemaal! We mochten chicken curry maken, omeletjes in bananenbladeren en kroepoek nog wat andere tierelatijntjes. Heel leuk en primitief allemaal.
Het is eigenlijk te veel om te benoemen allemaal wat je allemaal meegemaakt aan indrukken in zo'n week in echt een compleet andere cultuur. Ik heb het nog niet eerder zo heftig meegemaakt sinds ik van huis weg ben. Vooral het geloof is daar erg heftig en we konden er niet lopen zonder na geroepen te worden, maar als je gewoon een gesprek met de mensen daar aan gaan zijn ze juist weer heel erg beleefd. Ookal vond ik alles heel leerzaam en tja soort van eyeopener, ik zou er niet weer heen willen.
Natas en ik waren ook erg blij dat we weer veilig in Bali landen en we nog een paar daagjes vakantie aan het vertrouwde strand in Bali konden spenderen. Hier ontmoette ik dan ook Sietze die ik ken van het o zo mooie Friesland. Hij waarschuwde me van tevoren voor zijn nieuwe look, zijn echte trade merk. Haar & slipperloos. Niks veranderd dus (;
Heel leuk maar ook apart om ineens iemand te zien van 'thuis' hier in de andere kant van de wereld.
Een weekend later zijn Natascha en ik naar Ubud gegaan. Hier waren we het eerste weekend al geweest maar toen was er zoveel regen dat we door de druppen het ja alles niet meer zagen. Dus het moest overnieuw! we hadden een heel mooi hotelletje gevonden met inmens grote kamers en deuren waar je onderheen kon kijken en moeilijk dicht gingen omdat het hotel dus vrij nieuw was en ze de deur gewoon te klein hadden gemaakt voor het deurgat.. erg interessant.
We hebben eindelijk het echte rijstvelden terras gevonden en zijn daarna door een mannetje die ons ineens op zn scooter achterna ging, naar de watertempel gebracht en een koffieplantage. Dit mannetje was van de overheid of zo iets en wou ons gratis een rondleiding geven op scoot door Ubud. Dikke prima en zo hoor je ook nog eens andere verhalen. Over de Watertempel bijvoorbeeld wat echt een klein zwembadje was met kruikjes die dienden als een stuk of 10 kleine douches. Hindoes geloven dat als je eens in de zoveel tijd dat zwembadje in gaat en onder elk kruikje staat, je leven weer rein is. Echt bizar, dat hele zwembadje stond vol met mensen.
Afgelopen weekend zijn we met Robin Bela Else en natascha naar Nusa Lembongan gegaan. De nacht daarvoor waren Natascha en ik aan het stappen geweest dus de boot trip was niet heel prettig daar naar toe. Het eiland zelf is nog heel primitief en erg klein maar wel met ontzettend mooie hotels en resaurants. We hadden 1 avond een open lucht bioscoop bij 1 resort waar een vriendelijke man, de baas, ons ontving en we een surfer film hebben gekeken in 1 van de tuinen van het resort, onder de sterrenhemel met het geluid van de echte zee op de achtergrond. Echt leuk!
Er was ook een plek waar de blauwe zee woest op de rotsen terecht kwam en compleet explodeerde en die plek werd Devils Tear genoemd. Vond het wel een toepasselijke naam.
Er is in de tussen tijd natuurlijk ook genoeg gebeurd maar de motivatie om alles op te schrijven nu nog wetende dat ik over 18 dagen weer in Nederland ben is gewoon een beetje weg, Sorry lieve mensen! Maar over een dikke 2 week sta ik weer open voor echte gesprekken. Ook wil ik me excuseren dat ik niet op alle lieve appjes even snel reageer! Ik lees ze wel en vind super om te krijgen maar het leven hier heeft me nog wel wat in beslag (lees: werken aan school, toerist uithangen en tja dat.)
Dit was mijn een na laatste blog gok ik, of mijn laatste dat weet ik nog niet haha. Dikke tuuuut!
Veel liefde!
De bovenstaande woorden, staan voor het gejengel wat minimaal 3 keer door de luidsprekers die verspreid zijn door heel de stad Yogyakarta wat een hele reeks arabische woorden uitbrengt wat staat voor een oproep tot gebed voor alle Moslims. Nou, dat was een soort van inleiding.
Dinsdag 5 mei was het vakantie voor mij. Ik moest echter nog wachten tot 7 mei want dan ging ik pas samen met Natachsa en 10 anderen van mijn klas plus een leraar, op een fieldtrip naar Surabaya. Surabaya ligt in Java, dus we moesten weer vliegen. Donderdag vertrokken we heel vroeg want we hadden de vlucht van 7 uur. Helaas had deze vlucht vertraging en vertrokken we pas 1,5 uur later. Eenmaal op het vliegveld in Surabaya zagen we al dat het hier heel erg anders was, door alleen al de hoeveelheid hoofddoeken plus dat ons groepje echt de enige blanken waren van heel dat vliegveld. Dat was best wel raar, als je dit vergelijkt met het toeristische Bali.
We vertrokken in ons tourbusje, wat trouwens een vreselijk ding was omdat we met elk hobbeltje gelanceerd werden in de bus, en de wegen in Java nou niet echt bepaald vlak zijn overal. Was niet leuk. In ieder geval, onze eerste stop was de sigarettenfabriek waarvan fotos te zien zijn op mijn facebook. Ontzettend veel vrouwen allemaal in geel uniform draaien daar 6 dagen in de week 8 uren per dag minimaal sigaretten.. was erg indrukwekkend omdat het zien en ik zou me zon ban echt niet voor kunnen stellen. Daarna gingen we naar de begraafplaats van de gevallen nederlanders tijdens de oorlog in indonesie waarin nederland eigenlijk aan de verkeerde kant stond. Na 1945, dus toen wij al vrij waren, heeft nederland in Indonesie nog 5 jaar strijd gevoerd en hen onderdrukt omdat ze Indonesie niet wouden opgeven. Natuurlijk blijf het erg bij het zien van al die kruisjes die staan voor de gevallen soldaten. Vooral de kruisjes met onbekend, die er helaas heel erg veel waren, vond ik wel indrukwekkend. Olus de kleine kruisjes die stonden voor kinderen, die altijd onschuldig zijn. Als verzet van de Indonesiers moorden ze elke familie uit die in relatie was met Nederland, waaronder dus ook onschuldige mensen. Echt vreselijk.
Verder bezochten we nog een schoenenfabriek waar alle merken schoenen va prada tot sascha werden gemaakt.
We hadden ons diner in het oude ford gebouw van de Nederlanders in de tijd van de oorlog. Dit was nu omgebouwd tot hotel en restaurant, maar alles was nog zoveel mogelijk in de oude stijl gelaten.
De volgend dag bezochten we de modderpoel, van wel 100 hectare modder die ontstond door het verkeerd graven waar ze een modderstroom mee aanwakkerden. Een hele stad ligt begraven onder deze vloed.
Na deze indrukwekkend bezienswaardigheid waar weer heel erg veel vervelende opdringerige modderverkopers rond liepen, gingen we naar de Bromo. Met behulp van jeeps werden we naar boven gereden om een prachtig uitzicht waar te kunnen nemen.
Na deze 2 dagen fieldtrip aren Natas en ik op ons zelf aangewezen en reisden we de zaterdag naar Yog Yakarta. Dit wouden we graag per trein doen en op onze relaxte instelling gingen we gewoon vroeg in de ochtend naar het treinstation van Surabaya. we kwamen daar zonder grappen 2 minuten voor half 8 aan en vroegen of er een trein ging naar yog yakarta. Het vrouwtje achter de bali vroeg, om half 8? Waarop ons antwoord was uuuuh... kan? Voor we het wisten ging alles in sneltrein(haha) snelheid en stond er een mannetje in uniform wat zenuwachtig naast ons.. zodra we onze paspoorten terug kregen begon het mannetje te rennen en schreeuwde naar ons: come miss, come on miss! Dus tja wij rennen, niet wetend wat er nu gebeurde. maar het bleek dus dat ze de trein voor ons stil hadden gezet, Nou NS, leer hier iets van aub, dit zal niet in NL gebeuren.
Na 5 uurtjes reizen kwamen we in Yog jakarta aan en het was hier al weer heel anders dan Surabaya. We hebben de dagen tot en met woensdag gevuld met bezoekjes aan de beroemde tempels van Java de Borobudur en Prambanan waar we werkelijk wederom werden beschouwd als super stars ofzo, alleen maar groepen met kinderen, vooral moslimse kinderen aan de hoofddoeken te zien, die allemaaaal op de foto wouden. Natas is vrij duidelijk en zei mooi NEE, en op gegeven moment moet dat gewoon ook. Dat zei onze gids ook, anders geniet je echt niet van de mooie dingen die de cultuur daar te bieden heeft.Verder was het wel fijn dat natascha een vriendin had wonen in YogJakarta die daar zat voor haar stage.Zij kon ons veel vertellen over de cultuur en gewoontes, bezienswaardigheden en tripjes. Door haar zijn we ook op het idee gekomen om een fietstocht te doen door de stad, maar vooral eigenlijk de buitenwereld van alle drukte. Hier vonden we prachtige rijstvelden en andere soorten akkerbouw en hebben we een tofu fabriekje bezocht waarin het zo heet was dat het niet voor te stellen was dat mensen daar echt 10 uur per dag werkten. Elke dag.
Daarna hadden we een kookworkshop ergens in de middle of nowhere met echt het liefste vrouwtje die ik ookit ontmoet heb. Echt heel erg skottig allemaal! We mochten chicken curry maken, omeletjes in bananenbladeren en kroepoek nog wat andere tierelatijntjes. Heel leuk en primitief allemaal.
Het is eigenlijk te veel om te benoemen allemaal wat je allemaal meegemaakt aan indrukken in zo'n week in echt een compleet andere cultuur. Ik heb het nog niet eerder zo heftig meegemaakt sinds ik van huis weg ben. Vooral het geloof is daar erg heftig en we konden er niet lopen zonder na geroepen te worden, maar als je gewoon een gesprek met de mensen daar aan gaan zijn ze juist weer heel erg beleefd. Ookal vond ik alles heel leerzaam en tja soort van eyeopener, ik zou er niet weer heen willen.
Natas en ik waren ook erg blij dat we weer veilig in Bali landen en we nog een paar daagjes vakantie aan het vertrouwde strand in Bali konden spenderen. Hier ontmoette ik dan ook Sietze die ik ken van het o zo mooie Friesland. Hij waarschuwde me van tevoren voor zijn nieuwe look, zijn echte trade merk. Haar & slipperloos. Niks veranderd dus (;
Heel leuk maar ook apart om ineens iemand te zien van 'thuis' hier in de andere kant van de wereld.
Een weekend later zijn Natascha en ik naar Ubud gegaan. Hier waren we het eerste weekend al geweest maar toen was er zoveel regen dat we door de druppen het ja alles niet meer zagen. Dus het moest overnieuw! we hadden een heel mooi hotelletje gevonden met inmens grote kamers en deuren waar je onderheen kon kijken en moeilijk dicht gingen omdat het hotel dus vrij nieuw was en ze de deur gewoon te klein hadden gemaakt voor het deurgat.. erg interessant.
We hebben eindelijk het echte rijstvelden terras gevonden en zijn daarna door een mannetje die ons ineens op zn scooter achterna ging, naar de watertempel gebracht en een koffieplantage. Dit mannetje was van de overheid of zo iets en wou ons gratis een rondleiding geven op scoot door Ubud. Dikke prima en zo hoor je ook nog eens andere verhalen. Over de Watertempel bijvoorbeeld wat echt een klein zwembadje was met kruikjes die dienden als een stuk of 10 kleine douches. Hindoes geloven dat als je eens in de zoveel tijd dat zwembadje in gaat en onder elk kruikje staat, je leven weer rein is. Echt bizar, dat hele zwembadje stond vol met mensen.
Afgelopen weekend zijn we met Robin Bela Else en natascha naar Nusa Lembongan gegaan. De nacht daarvoor waren Natascha en ik aan het stappen geweest dus de boot trip was niet heel prettig daar naar toe. Het eiland zelf is nog heel primitief en erg klein maar wel met ontzettend mooie hotels en resaurants. We hadden 1 avond een open lucht bioscoop bij 1 resort waar een vriendelijke man, de baas, ons ontving en we een surfer film hebben gekeken in 1 van de tuinen van het resort, onder de sterrenhemel met het geluid van de echte zee op de achtergrond. Echt leuk!
Er was ook een plek waar de blauwe zee woest op de rotsen terecht kwam en compleet explodeerde en die plek werd Devils Tear genoemd. Vond het wel een toepasselijke naam.
Er is in de tussen tijd natuurlijk ook genoeg gebeurd maar de motivatie om alles op te schrijven nu nog wetende dat ik over 18 dagen weer in Nederland ben is gewoon een beetje weg, Sorry lieve mensen! Maar over een dikke 2 week sta ik weer open voor echte gesprekken. Ook wil ik me excuseren dat ik niet op alle lieve appjes even snel reageer! Ik lees ze wel en vind super om te krijgen maar het leven hier heeft me nog wel wat in beslag (lees: werken aan school, toerist uithangen en tja dat.)
Dit was mijn een na laatste blog gok ik, of mijn laatste dat weet ik nog niet haha. Dikke tuuuut!
Veel liefde!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
